Το σάρκωμα εντάσσεται στην  ομάδα καρκινικών όγκων που αναπτύσσεται στο δέρμα στους μύες, τους τένοντες, τους συνδετικούς ιστούς, το λίπος, τα αιμοφόρα αγγεία, τα νεύρα ή τους αρθρικούς ιστούς του σώματος. Αποτελεί ασυνήθιστο καρκίνο που συχνά απαιτεί χειρουργική επέμβαση. 

Τρόπος διάγνωσης και αντιμετώπιση
Όπως μας εξηγεί ο χειρουργός ογκολόγος Θεόδωρος Μεταξάς, ορισμένοι τύποι σαρκώματος ξεκινούν σαν καλοήθεις όγκοι. Για παράδειγμα το λίπωμα, ένας συχνός καλοήθης όγκος, μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις αφού μεγαλώσει πολύ και απότομα σε μέγεθος, να μετατραπεί σε λιποσάρκωμα. Ο μόνος σίγουρος τρόπος για τη διάγνωση οποιασδήποτε μορφής καρκίνου είναι η βιοψία. Και στο σάρκωμα επομένως, μετά την ιατρική εξέταση και τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις (αιματολογικές, ακτινογραφίες, αξονικές ή μαγνητικές τομογραφίες), χρειάζεται να ληφθεί υλικό από την πάσχουσα περιοχή που θα σταλεί για ιστολογική εξέταση.

Η  χειρουργική επέμβαση για το σάρκωμα των μαλακών μορίων περιλαμβάνει την αφαίρεση του όγκου, μαζί με κάποιους υγιείς ιστούς πλησίον του για τη διασφάλιση της πλήρους απομάκρυνσης  Σε περιπτώσεις που το σάρκωμα είναι κοντά σε ζωτικά όργανα συστήνεται  χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση για να συρρικνωθεί ο όγκος και μετά από χειρουργική επέμβαση για να βοηθήσει στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

Η έγκαιρη χειρουργική αντιμετώπιση σε συνδυασμό με την χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία συμβάλλουν στην πλήρη ίαση του σαρκώματος. για να μπορέσει βέβαια ο χειρουργός ογκολόγος να το επιβεβαιώσει θα  πρέπει να περάσει αρκετά μεγαλό χρονικό διάστημα χωρίς υποτροπή, σε περιπτώσεις όγκων που είχαν αφαιρεθεί πλήρως.

Πρόληψη
Η πρόληψη για τις περιπτώσεις σαρκώματος είναι δύσκολη καθώς θα πρέπει να συνυπάρχουν αρκετοί παράγοντες για να αναπτυχθεί ένας όγκος και για να αρχίσουν τα κύτταρα να πολλαπλασιάζονται ταχύτερα απ’ ότι συνήθως. Υπάρχουν όμως κάποια ασφαλή συμπεράσματα αναφορικά με την επικινδυνότητα. Τέτοιοι παράγοντες είναι η κληρονομικότητα, η ακτινοθεραπεία, κατηγορίες ιών και κατάσταση λεμφοιδήματος.